Ezelsoren

Ik leen geen boeken uit.
Het gevaar is te groot, de risico’s enorm en de ellende niet te overzien. Kijk maar eens naar bibliotheekboeken.
Onduidelijke vlekken, verkleefde of ontbrekende bladzijden, ballpoint onderstrepingen, gebroken ruggen en …. ezelsoren, boven, onder, overal. Ezelsoren; een vloek voor elk boek.

Kennelijk ontbreekt het de gemiddelde bibliotheekbezoeker, behalve aan respect voor boeken, met name aan boekenleggers. Ik zou hen willen adviseren ook eens een boek te kopen. Want je wordt er mee doodgegooid. Bij vrijwel elke nieuwe (antiquarische) aanwinst ontvang ik er zo’n gratis geval bij. Talloze heb ik er verbruikt en weggegooid. Welgeteld twaalf exemplaren liggen er alweer op een stapeltje in mijn boekenkast. Daarnaast zijn er zeker nog vier in gebruik en schuilen er ongetwijfeld een paar vergeten exemplaren ergens in mijn boekencollectie. Ze zijn functioneel maar bepaald niet fraai. Meestal niet meer dan een stukje kleurig bedrukt karton met reclame.

In een beetje dure of exclusieve uitgave zou een leeslint al gauw beter staan maar het valt me op dat er nog maar weinig boeken met leeslint worden uitgegeven.
Mijn laatste aanwinst met maarliefst drie leeslinten in geel, rood en blauw was: 'Stad van boeken. Handschrift en druk in Leiden 1260-2000' door A. Th. Bouwman e.a. (Leiden, 2008). Overigens ook zonder die kleurige leeslinten een prachtige uitgave en een aanrader voor elke bibliofiel.

Twee jaar geleden kocht ik wat bijzonders bij een antiquair in Den Haag. Een oud zilveren boekenlegger(tje), bijna 10 centimeter lang en bekroond met de kop van een lachend duiveltje. Er staan vier merkjes op. 'S.I.Ld.' van de zilversmeden William Henry Stokes en Arthur George Ireland (Stokes & Ireland Ltd.), een stadsmerk (anker) voor Birmingham, een gotische jaarletter V (1894) en een naar links lopende leeuw om aan te geven dat het om sterling zilver gaat.
Daar kan geen gratis boekenlegger tegenop.