In mij... Komrij!

Twitterend, bloggend, nieuwslezend en schrijvend Nederland in actie.
Lovende woorden, beschouwingen, artikelen, radio en TV, allemaal over Gerrit Komrij (1944-2012).
Dat is niet zo verwonderlijk want Komrij was een kleurrijk en veelzijdig persoon. Bovendien iemand van uitersten, soms bijzonder aardig en soms uiterst vilein. Zoet, zout, zuur en bitter, Komrij was het allemaal.
Het zal dan ook niet lang meer duren of we kunnen de eerste Komrijbiografie tegemoet zien, het eerste Komrijbeeld aanschouwen, over de eerste Komrijbrug rijden of door de eerste Komrijstraat lopen.

Wat moet Perkamentus daaraan toevoegen? Ik heb Komrij niet persoonlijk gekend en nooit ontmoet. Uiteraard wel gezien, snuffelend op boekenmarkten en bij antiquariaten.
Mijn bewondering voor Komrij was beperkt. Voor zijn poëzie, polemische werken, toneelwerk etc. had ik geen geduld. Zijn NRC-column en blog las ik sporadisch.

Mijn bewondering gold vooral voor Komrij als verzamelaar en auteur van bijzondere/bibliofiele boekjes.
Snuffelen, sneupen naar verborgen schatten, ‘verzonken boeken’ en bijzondere uitgaven. De boekenjacht, de spanning en opwinding die dat met zich meebracht. Daarin vonden wij elkaar. Lees maar wat hij schreef als reactie op mijn stukje: “Een bijzonder vorstelijke vondst”.

Vermoedelijk om deze gemeenschappelijke passie werd ik ‘uitverkoren’.
Uitverkoren om te worden opgenomen in zijn blogroll. Van de twintig links op “Lucifer in het hooi”, is Perkamentus de enige link naar een persoonlijk bibliofiel weblog.
Daar ben ik, eerlijk gezegd, best trots op.
De eerbiedwaardige bibliofiel zag wat in mij.

Hij zag... Komrij!