De Necronomicon

“The oldest and strongest emotion of mankind is fear.
And the oldest and strongest kind of fear is fear of the unknown”
(H.P. Lovecraft).

Het laatste boek dat Perkamentus in 2013 bestelde bevond zich min of meer verscholen in een Duits antiquariaat in Stuttgart. Het is een in zwart linnen gebonden eerste druk (1977) van de “Necronomicon” met een inleiding door ene ‘Simon’. Ik heb er voorzichtig wat in gebladerd. Het van A tot Z lezen wordt stellig ontraden.
De duistere necromantische tekst in het boek kan lezers krankzinnig maken!

Mijn inspiratie voor deze nieuwe aanwinst deed ik op na het (opnieuw) bekijken van de horrorfilm “The Ninth Gate” uit 1999, waarin de zoektocht van boekhandelaar Dean Corso (Johnny Depp) naar een zeldzaam en duivels boek met gravures door 'LCF' (Lucifer) centraal staat.
Hebben dergelijke magische toverboeken echt bestaan?
Er bestaat geen twijfel over dat sinds de oudheid talloze obscure manuscripten met een min of meer magische en occulte inhoud zijn geproduceerd. In de Bijbel (Handelingen 19:19) wordt al gesproken over het verbranden van magische boeken in Ephese met een waarde van 50.000 zilverstukken. Zo zal het de meeste zijn vergaan; verbrand en vernietigd omdat hun inhoud radicaal afweek van de heersende (vroeg) Christelijke geloofsovertuiging.
Wat ons sinds de Middeleeuwen rest zijn enkele zogenaamde Grimoires. Een in de boekenwereld beroemd voorbeeld daarvan is het Voynichmanuscript maar vermoedelijk nog bekender is het veel duistere maar fictieve “Necronomicon”.

Die bekendheid heeft het geheel te danken aan zijn geestelijke vader, de Britse schrijver H.P. Lovecraft (1890-1937). Lovecraft noemde het boek voor het eerst in 1922 in zijn korte verhaal “The Hound”. Daarna duikt het boek op in verschillende verhalen en in 1927 schreef Lovecraft “The history of the Necronomicon”. Hierin staat dat de “Necronomicon” in de 8ste eeuw na Christus in Damascus werd geschreven onder de titel “Al Azif”. Auteur was de Arabische dichter Abdul Alhazred uit Sanaa (Jemen), die in 738 spoorloos verdween. De eerste Griekse vertaling werd in 950 gemaakt door Theodorus Philetas van Constantinopel later gevolgd door een Latijnse vertaling van Olaus Wormius.
De meeste exemplaren werden in de loop der eeuwen vernietigd. In de 20ste eeuw waren er nog slechts vijf aanwezig in diverse grote bibliotheken.

Lovecraft heeft altijd erg geheimzinnig gedaan over de inhoud van het boek. Die zou volgens hem zo gruwelijk zijn dat veel lezers hun verstand zouden verliezen. De bizarre verhalen van Lovecraft zijn vaak een combinatie van horror en sciencefiction en de “Necronomicon” is naast de Cthulhu mythe één van zijn grootste bijdragen geweest aan dit genre. De invloed ervan is terug te vinden in boeken, strips, films, muziek, spelletjes enz.
Een voorbeeld daarvan is de populaire sciencefiction horrorfilm ‘Alien’ (1979).
Het buitenaardse wezen ontsproot aan de surrealistische fantasie van de Zwitser H.R. Giger (1940-2014) en komt direct uit zijn twee jaar daarvoor gepubliceerde: “H.R. Gigers Necronomicon” (Basel, 1977). De bizarre vormen en creaturen daarin spraken filmregisseur Ridley Scott zo aan dat hij Giger inhuurde als vormgever.

Sinds Lovecraft hebben talloze andere geschreven en gefantaseerd over de “Necronomicon” en velen geloven ook dat het boek werkelijk bestaat. Er is wereldwijd in antiquariaten en bibliotheken vruchteloos naar gezocht en er zijn zelfs verschillende uitgaven van verschenen.

De meest geruchtmakende is de “Necronomicon” die in 1977 verscheen bij Schlangekraft, Inc. (Barnes Graphics, Inc. New York). In de inleiding beschrijft ene ‘Simon’ (mogelijk in werkelijkheid Peter Levanda) hoe hij in contact kwam met een monnik die claimde het boek in de Griekse vertaling te bezitten. Simon ontcijferde het manuscript en liet het publiceren. Zijn uitgave (daarom ook wel de "Simonomicon" genoemd) bestaat uit twee delen.
Het eerste deel bevat de “The Testimony of the Mad Arab” (een verwijzing naar Abdul Alhazred?) die als eerste de duistere geheimen van de “Necronomicon” ontdekte en deze op schrift zette. De duistere krachten die hij daarmee over zich afriep zijn woedend en hebben wraak gezworen voor het openbaren van hun bestaan aan de wereld. Zijn tekst is bezaaid met geheimzinnige bezweringen als indicatie van zijn onstabiele mentale toestand en zijn wens om zich te beschermen tegen dit dreigende gevaar. Deel twee bevat de eigenlijke formules, bezweringen en magische sleutels waarvan vele een oud Soemerische oorsprong suggereren.

Deze eerste editie van Simon’s “Necronomicon” was nog voor het verschijnen uitverkocht. Ze bestond uit een oplage van 666 genummerde en door de uitgever gesigneerde exemplaren gebonden in (kunst)leer en 3333, eveneens gesigneerde, in linnen gebonden exemplaren (beiden zonder stofomslag). Vanaf 1980 verschenen er pocketedities (uitgegeven door ‘Avon Books’ en ‘Bantam Books’). Sindsdien beleefde Simon’s “Necronomicon” herdruk op herdruk.
In 2006 waren er al 800.000 exemplaren van verkocht! In 2008 verscheen er een prijzige
(€ 125,- euro!) ‘31th anniversary hardcover edition’ die inhoudelijk weinig verschilt met de paperback edities.

De forse bedragen die antiquarisch worden gevraagd voor een eerste druk gebonden in leer of in linnen zullen menig liefhebber krankzinnig maken. De nog geen vijftig euro (incl. verzendkosten) die ik betaalde is vergeleken daarmee een koopje, maar u mag me gerust voor gek verklaren.

Ik wens al mijn lezers een voorspoedig en boekrijk 2014!