Bibliofielen, boekenliefhebbers en bloglijstjes

Ik werd laatst attent gemaakt op het feit dat ik ontbrak in het boekbloggers overzicht 2017 van Hebban. Wat is/doet Hebban? Dat kunt u het beste zelf lezen op hun site.
Toen ik het boekbloggers overzicht bekeek werd het me al snel duidelijk. Ik pas daar niet tussen en zou me er ook niet thuis voelen. Niet mijn publiek noch mijn lezers.

Heb ik daarin gelijk? Ik zou zeggen, kijk zelf eens naar de lijst. Wat valt u dan op?
Juist, ja, het gaat vrijwel uitsluitend om Young Adult, fictie- en recensie-bloggers, (voornamelijk jonge vrouwen). Dat is ook niet zo verwonderlijk want Hebban is er specifiek voor deze doelgroep (ook al zouden ze wellicht anders willen).
De lijstdeelnemers noemen zich vaak 'boekenliefhebbers' en sommige enthousiastelingen zijn zelfs 'bibliofiel'! Mag ik daarvan wat vinden? Daar gaat ie...

Een bibliofiel blog(ger) - en daartoe reken ik mijzelf - benadert het boek als object met diverse invalshoeken. Boeken kunnen interessant zijn om een veelheid aan redenen; denk aan de band, typografie, illustraties, uitgeef-geschiedenis, vormgeving en inhoud.
Bij het oude, antiquarische boek komen daar extra factoren bij, zoals de 'boekenjacht' c.q. vondstomstandigheden, aanschafprijs, het verzamelen, provenance kenmerken, de waarde etc.
Een bibliofiel blogger kortom staat open voor een totaalbenadering; ziet bibliofilie als 'Gesamtkunstwerk'... Jazeker hij/zij is inderdaad en met recht een boekenliefhebber 'pur sang' en van zijn/haar blogs, vaak gevuld met wetenswaardige kennis en ervaringen, kun je iets leren.

Dat is anders bij 99,9 % van de bloggende boekenliefhebbers die ik op internet tegenkom en waarvan velen (niet iedereen wil er op staan!) terug te vinden zijn op de Hebban-lijst. De meeste bloggende boekenliefhebbers kennen het 1, 2, 3 stramien.
1. boek lezen (vrijwel altijd fictie),
2. recensie schrijven,
3. mening geven ('sterretjes' uitdelen is populair. Hoe meer hoe beter).
Mag ik daar wat van vinden? Daar gaat ie...

Los van smaak en enthousiasme vraag ik me vaak af wat ik er van leer en of ik er iets wijzer van word. Sommige lijken geschreven in een verloren half uurtje of tijdens de lunchpauze en komen niet verder dan dat het 'een hartstikke tof verhaal' was (of niet). Anderen vertonen onmiskenbaar literaire kwaliteiten.
Maar over het algemeen vind ik ze vrij nietszeggend, weinig interessant en kunnen ze mij nauwelijks boeien. Het is te vaak een willekeurige mening (die vorm ik graag zelf), een willekeurige leeservaring over een willekeurig boek (vaak lectuur maar geen literatuur) en het gaat vrijwel altijd over het verhaal.
Dat laatste is natuurlijk ook niet verwonderlijk want wat biedt zo'n 'romannetje' (ik chargeer) nou anders ter bespreking dan zijn tekst? Je kunt het moeilijk hebben over de waarde of de boekenjacht want vrijwel alle boeken die deze bloggende boekenliefhebbers bespreken kun je terug vinden tegen afbraakprijzen in de kringloop! Je kunt het ook niet hebben over de prachtige banden of typografie want de boeken die deze bloggende boekenliefhebbers lezen verschijnen vaak goedkoop als gelijmde pockets, in een bloedeloze opmaak, op slechte kwaliteit papier met oogverlammende illustraties (uitzonderingen daargelaten)

En daarom, dames en heren, zijn de meeste bloggende boekenliefhebbers gewoon ('would be') recensie-bloggers. Ze hebben bovendien niet zozeer het (boek)object lief want velen lezen ook wel eens elektronisch (!), maar het - al dan niet - spannende verhaal of het genre.
Het zijn vaak veellezers van teksten (die niet zelden hun leeservaringen larderen met feel good informatie over hun leven, mode, life style of favoriete recepten).
Als bibliofiel blogger voel ik me vaak meer verzamelaar van (oude) boeken en boekhistorische informatie dan lezer. Wij delen dus niet dezelfde passie voor boeken zoals sommigen beweren.
Is daar wat mis mee? Nee, hoor, maar daar past Perkamentus dus niet tussen.

Sta ik überhaupt op lijstjes? Zeker wel. Kijk maar eens bij Blogtrommel onder themablogs of bij Antiqbook of hier en daar! En er zijn er vast nog wel meer, maar (nog) niet bij Hebban dus. Daar zou Perkamentus staan als een vlag op een modderschuit tussen rijp en groen, Young Adult en recensie-bloggers. Een indeling in genre in plaats van alfabetisch zou m.i. al stukken beter zijn.
Oh ja, die beoordeling of omschrijving op de Hebban-lijst.... Ben ik daar soms bang voor?
Welnee! De Hebban redacteuren zijn uiterst deskundige mensen die veel verstand hebben van hun (jonge, vooral vrouwelijke) doelgroep en de moderne uitgaven die daarbinnen worden gelezen.
Daar tegenover staat ('prove me wrong') dat ze nul, komma nul kennis hebben van de wereld van het oude antiquarische boek, de bibliofiele verzamelaar en - blogger. Kortom een beoordeling prima, maar dan graag wel één door iemand met verstand van zaken!

Maar - zo schreef één van deze drie lieftallige dames - je hebt toch niks te verliezen? Wie weet levert het lezers op! Ik denk van niet, maar wie weet worden boekbloggers overzichten 'a la Hebban' ooit lijsten waarin ook bloggende bibliofielen, zoals ik, zich thuis voelen.