Zeven dozen, honderdveertig boeken

Al geruime tijd liep Perkamentus met het plan om zijn huiskamerbibliotheek (niet te verwarren met de meer belangrijke studeerkamerbibliotheek) grondig uit te dunnen. Over het 'wieden' van mijn bibliotheek schreef ik al eens iets in 2009 in: "Geen plek!", maar sindsdien ontbrak de noodzaak door simpelweg meer boekenkasten aan te schaffen en de beschikbare ruimte anders in te delen. Lange tijd geeft dat lucht en ruimte maar uiteindelijk is het uitstel van executie en bereik je het punt dat er geen ontkomen meer aan is. De ruimte is op, de kasten barsten uit hun voegen, de planken buigen door en de boekenstapels groeiden tot aan het plafond. Wie regelmatig mijn Twittergekwaak leest zal het niet verbazen want de laatste tijd klaagde ik regelmatig over het toenemende ruimtegebrek en mijn alsmaar groeiende bibliotheek. Het werd de hoogste tijd voor een rigoureuze aanpak.

En zo trok ik er gisteren - op een zonnige wereldboekendag 2022 - met de fiets op uit om tien verhuisdozen te kopen bij mijn lokale Gamma. Niet meteen, maar op de terugweg, want eerst fietste ik naar de Amstelveense boekhandel Blankevoort om daar een exemplaar aan te schaffen van een net verschenen boekje waarover later meer.

Thuisgekomen begon ik na de lunch met 'de grote schoonmaak'. Na ongeveer anderhalf uur resulteerde dat in zeven dozen gevuld met honderdveertig boeken, waaronder zeven seriewerken. Heel veel daarvan verwierf ik lang geleden en stond hier dus al jaren in de kast te verstoffen. De Lekturama reeks: "Grote Mysteries" bijvoorbeeld kocht ik - deel voor deel - van mijn zakgeld, midden jaren zeventig van de vorige eeuw, toen ik nog op de middelbare school zat. En de bij antiquaar Nico Israel verschenen herdruk van het: "Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek" (tegenwoordig geheel online te raadplegen) verwierf ik de op veiling van de bibliotheek van Boudewijn Büch bij Bubb Kuyper. De set zat toen nog strak in zijn originele plastic verpakking en de veilingmedewerker die me hielp met dragen naar de auto vermoedde in mij een Büchaanbidder toen hij eerbiedig vroeg of ik ze ingepakt liet of toch zou gaan gebruiken... 
Het is overigens maar een druppel op de gloeiende plaat. Er is weliswaar wat meer ruimte in mijn huiskamerbibliotheek gekomen maar die kon grotendeels direct met boeken worden opgevuld die daar al op de rijen lagen of op de kasten stonden.

Waar gaan al die afgeschreven boeken naartoe? Ik heb nog geen flauw idee, vermoedelijk grotendeels naar de kringloop of iets dergelijks. Terwijl ik daarover (en bij gebrek aan een auto voor het transport) nadenk zullen er wellicht nog wel wat meer boeken in de openstaande dozen ploffen. Ik sluit zelfs een tweede grote selectieronde niet uit. Eén boekje ontsprong de dans (voorlopig) en geef ik door aan mijn blogredacteur Reinder Storm. 

Terug naar boekhandel Blankevoort waar ik een nieuw boekje kocht (en dat doe ik zelden...). Het gaat om: "Franse Tirannie. Het rampjaar 1672 op school" (Zwolle, 2022). Het is een hertaling van een zeventiende eeuws schoolboekje dat tot ver in de 18de eeuw werd herdrukt en waarvan ik een exemplaar bezit uit 1742 (zie mijn aanwinstenoverzicht van november 2021, nr. 10).
Het valt me op dat hertalingen van lang geleden uitgegeven boeken (voorzien van achtergrondinformatie over de auteur, de uitgave en receptiegeschiedenis) de laatste jaren populair zijn (en dan heb ik het dus niet over facsimile-uitgaven). Voorbeelden daarvan uit mijn bibliotheek zijn: "De Hollandsche Natie" van J.F. Helmers, "Batavia" van H. Junius, "De Ystroom" van J.A. van der Goes en dan nu de "Franse Tirannie" waarvan ik (u ziet ze hier gebroederlijk naast elkaar) ook de originele uitgaven bezit.

Naschrift

De dozen zijn begin september geschonken aan (en afgehaald door) de Vereniging Historisch Amstelveen (VHA), waarvan ik een van de oprichters ben (alsmede de eerste secretaris gedurende twee termijnen) om te verkopen en de verenigingskas te spekken.