Aan mijn laatste strooptocht op de vrijdagse boekenmarkt op het Spui in Amsterdam heb ik gemengde gevoelens overgehouden.Prachtig zomerweer dat wel.
Culi-goeroe Johannes van Dam tufte gemoedelijk in zijn karretje langs de stalletjes en drommen toeristen waren weer op weg naar het naastgelegen Begijnhof. Wat ik al eerder had gekocht op deze markt was het prachtige fotoboek van Evert van Kuijk: “Spui, Amsterdam” met 91 sfeervolle foto’s van de boekenmarkt.
Bij antiquariaat Klikspaan uit Leiden had ik geluk. Een exemplaar van: “Printing in Oxford & Leiden. Drukwerk in Leiden & Oxford. A joint project between members of the Oxford Guild of Printers in England, and Stichting Drukwerk in de Marge in Holland”. (Leiden/ Oxford, 1989). Zeventien boekjes plus een vouwblad in een staande, met marmerpapier overtrokken, kartonnen schuifdoos met titeletiket (ontwerp van Chris Hicks). Vervaardigd in een oplage van 150 exemplaren door zeventien margedrukkers, waarvan tien Nederlandse en zeven Engelse.
De teksten, die de geschiedenis van de boekdrukkunst in Leiden en Oxford betreffen, zijn op handgemaakt papier gedrukt soms geïllustreerd en soms genummerd. Weer zo’n fraai bibliofiel samenwerkingsproduct van margedrukkers in mijn collectie.
Op de website van antiquariaat Fokas Holthuis in Den Haag had ik al eens een exemplaar zien staan maar dan wel voor het dubbele van de prijs die ik betaalde. Een zoete overwinning.Vaak maak ik een praatje met de standhouders zoals met Paul van Antiquariaat de Boekerij uit Baarn. Meestal gaat dat over de ramp die internet heet, de daling van de antiquarische boekenprijs en de afgelopen gouden jaren van het vak.
In Paul’s stalletje lag een “Gargantua en Pantagruel”, een uitgave van ICOB/De arbeiderspers (Amsterdam, 1980), met stofomslag, in nieuwstaat. Tussen de voorste schutbladen vond ik een vergeeld krantenknipsel waarin deze publicatie “grafisch voorbeeldig verzorgd” met veel tamtam werd aangekondigd.
De vertaling door J.A. Sandfort “valt niet te overtreffen”, de illustraties van niemand minder dan Gustave Doré “zijn schitterend gereproduceerd op origineel formaat, waardoor de rijkdom aan details voor uren en uren kijkgenot zorgt” en in vette letters: “Een boek dat, als het uitverkocht is, antiquarisch hoge prijzen zal gaan doen!“. Al dat fraais voor een intekenprijs van maarliefst 110 gulden en na publicatie 125 gulden.
Voor slechts twintig euro werd ik de nieuwe eigenaar. Twintig euro, omgerekend zo’n vierenveertig ouderwetse guldens…
Zuur; en nog zuurder toen ik thuisgekomen op internet boekwinkeltjes.nl bekeek en daar een twintigtal exemplaren zag staan met prijzen die varieerden van € 8,90 tot € 40,- euro!
Als u zure oprispingen voelt over de prijs van boeken, zoals die op internet soms terug te vinden zijn, moet je een goed kruidenboek kopen: daar staan de goedkoopste en de natuurlijkste middelen in om weer beter te worden.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik wil ook wel eens wat kopen via dat kanaal, en dikwijls ben ik echt tevreden geweest, een paar keer heb ik ook moeten vaststellen dat de prijs om zeer goede redenen zo laag was. Spijtig dat sommige verkopers niet duidelijk genoeg zijn over zichtbare, en nog minder duidelijk zijn over minder zichtbare feilen. Zo heb ik ooit een bekende eerste uitgave over een Vlaams schrijver gekocht, en het bleek dat er één klein foutje aan was: de titelfoto van de auteur was haarfijn verwijderd. Ofwel een opzettelijke fatsoenering van de vroegere uitscheuring ervan, en dus een bewuste camouflage van het gebrek, ofwel onkennis van de verkoper.
Als je op de markt of in de boekenwinkel staat, kan je vaststellen dat er zo iets scheelt, en over de prijs onderhandelen. Op internet is het al een pak moeilijker om met bewijzen en onderhandelingen na de koop af te komen.
Waarde Oud-Herk,
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook niet het gevoel dat ik bekocht ben, integendeel. Twintig euro voor mijn exemplaar is een goede prijs. Neen, het zure gevoel komt omdat zoveel goede en soms ook dure boeken van destijds (en dit is maar één voorbeeld) zo diep gekelderd zijn in waarde. Ik vraag mij wel eens af waaraan dat ligt. Oplage, internet, crises? En... waar dat naartoe gaat. De algehele teloorgang van het antiquariaat? Het einde van het snuffelen in winkels en op markten?