Nee, niet op een of ander Oost-Europees slagveld verworven maar gewoon gekocht als zeventienjarige puber op het Amsterdamse Waterlooplein. Het is een IJzeren Kruis, 2de klasse, uitgereikt tijdens de Tweede Wereldoorlog, met gevlekt origineel lint (bebloed of is dat mijn fantasie?).
Voor de aan Duitse kant strijdende soldaten het ultieme symbool voor moed, eer, trouw, patriottisme en militair succes.
Ik denk dat er maar weinig onderscheidingen zo bekend en beladen zijn als het IJzeren Kruis.
Elke keer als ik het zie moet ik terugdenken aan de film "Cross of Iron" (Sam Peckinpah, 1977), die destijds grote indruk op mij maakte.
Ik vind het nog steeds één van de betere (anti)oorlogsfilms met een knap gemaakte intro op het onschuldig klinkende kinderliedje “Hänschen klein”. De beelden en de muziek blijven lang in je kop doorzeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten