Tien geboden bij de partnerkeuze

Na ruim vijf uur rijden, zonder een speciaal doel voor ogen, bereikten we het Duitse Goslar aan de noordrand van de bosrijke Harz. Een onvoorziene rit door het gezellige centrum, op zoek naar een hotel, overtuigde ons er van dat we het daar wel een paar dagen zouden uithouden.
Anders dan talrijke andere Duitse steden is Goslar gespaard gebleven van grootschalig oorlogsgeweld tijdens de Tweede Wereldoorlog en staat met zijn talrijke oude gebouwen en bezienswaardigheden terecht op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

Als echte toeristen maakten we een stadswandeling, rondritjes met het stadstreintje en de paardenkoets, bezochten we het raadhuis met de unieke ‘huldigungssaal’ en waren we natuurlijk ook in de befaamde Keizerpalts.
Tussen al dat culturele geweld, gelardeerd met smakelijk eten en ‘gose’ bleef er gelukkig ook een verloren uurtje over voor Perkamentus om het Altstadt Antiquariat Goslar te bezoeken naast de St.-Stephani-Kirche. U ziet mij daar aandachtig turen door de voordeur.

Behalve lekker kletsen met de eigenaar vond ik na enig gesnuffel voor tien euro een boekje van mijn gading. Het “Hausbuch für die deutsche Familie. Deutscher-denk an deine und deiner kinder Gesundheit” (Stuttgart, z.j.) leek, met zijn reclamepagina’s en oranje -bladwijzer, een boek uit de vijftiger jaren. Een mededeling voorin dat een herziening van de tekst noodzakelijk was na de Duitse Nationaalsocialistische Revolutie (d.w.z. het aan de macht komen van de NSDAP in 1933) alsmede een blik op de inhoudsopgave maakte duidelijk dat het jaar van uitgave rond 1936 ligt.
De tekst werd verzorgd door de “Reichsbund der Standesbeamten Deutschland in Zusammenarbeit mit dem Reichsausschuss für Volksgesundheit” en (naast ‘Mein Kampf’) aan pas gehuwden stellen uitgereikt. Het was een landelijke uitgave die per plaats werd aangepast met advertenties van de lokale middenstand. Mijn exemplaar vermeldt dat de oplage minstens 600 exemplaren groot was en gedrukt voor de stad Meerane. Het ‘hausbuch’ kent een lange traditie en was wijd verbreid want op internet trof ik talrijke exemplaren aan uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw en enkele uit de vooroorlogse periode.

De uitgave was specifiek bedoeld voor de Duitse (huis)vrouw en onderverdeeld in twee delen. Het eerste deel (blz. 1 t/m 131) bevat hoofdstukken over het huwelijk, de familie, moeder en kind, huis, huishouden en voeding. Het tweede deel (blz. 132 t/m 282) is een kookboek met recepten uit de Duitse burgerlijke keuken.
Het nationaalsocialistische karakter van mijn uitgave blijkt duidelijk uit de inleidende hoofdstukken: “Über das Gesetz zum Schutz der Erbgesundheit des deutschen Volkes” en “Zehn Gebote für die Gattenwahl”. Daarnaast is er een uitvoerig hoofdstuk: “Über das Gesetz zum Schutze des deutschen Blutes und der deutschen Ehre”, de beruchte rassenwetten van Neurenberg, inclusief verervingschema’s.

“Zehn Gebote für die Gattenwahl” (blz. 12) oftewel tien geboden bij de partnerkeuze bevat de volgende raadgevingen.
1. “Gedenke, dass Du ein Deutscher bist”, (Bedenk dat je een Duitse bent),
2. “Du sollst, wenn Du erbgesund bist, nicht ehelos bleiben”, (Blijf niet ongehuwd als je erfelijk gezond bent),
3. “Halte Deinen Körper rein!”, (Houd je lichaam gezond),
4. “Du sollst Geist und Seele rein halten”, (Houd je lichaam en geest zuiver),
5. “Wähle als Deutscher nur einen Gatten gleichen oder Nordischen Blutes”. (Kies als Duitse alleen een partner van hetzelfde of Noordse bloed),
6. “Bei der Wahl Deines Gatten frage nach seinen Vorfahren”, (Vraag bij de partner van je keuze naar zijn voorouders),
7. “Gesundheit ist Voraussetzung auch für äußere Schönheit”, (Gezondheid is een voorwaarde ook voor uiterlijke schoonheid),
8. “Heirate nur aus Liebe”, (Trouw uitsluitend uit liefde),
9. “Suche Dir keinen Gespielen, sondern einen Gefährten für die Ehe”, (Zoek voor je huwelijk geen speelkameraad maar een metgezel),
10. “Du sollst Dir möglichst viele Kinder wünschen” (Wens jezelf, zo mogelijk, veel kinderen).

Bij elk gebod staat nog een korte toelichting. Zo leren we dat er toch minstens vier kinderen werden verwacht, liefst meer.

Een beetje mosterd na de maaltijd zijn de raadgevingen aan de kersvers gehuwde vrouw wel. Vermoedelijk zal het kookboekgedeelte meer tot haar verbeelding hebben gesproken.

Dat gedeelte schijnt overigens nog steeds in moderne Duitse rechts-radicale kringen als naslagwerk dienst te doen. Spaghetti en pizza staan er niet in en zijn dus als ‘undeutsche Speisen’ verboden. De ware rechts-radicaal kiest voor een ‘echte’ Duitse hap waarvan het recept wél werd opgenomen.

Ravioli of risotto bijvoorbeeld…