Al bijna vijftien jaar schrijf ik over mijn avonturen in de wereld van het (oude) boek en mijn alsmaar groeiende bibliofiele collectie. De laatste vijf jaar houd ik bovendien met maand- en jaaroverzichten bij wat, waar en voor welk bedrag ik boeken aanschaf. Met name dat financiële aspect leidt ertoe dat lezers denken dat ik behalve een verzamelaar ook een handelaar ben. Dat is begrijpelijk en regelmatig krijg ik dan ook de vraag of ik een bepaald boek wil verkopen. Mijn gebruikelijke reactie is dan: "Nee, ik ben een verzamelaar, geen handelaar". Toegegeven, vorig jaar verkocht ik voor € 200,- euro een exemplaar van de genummerde en gesigneerde editie van Irma Boom's: "Biography in books" (Amsterdam, 2010), maar dat dubbele exemplaar (243/500) had ik destijds al gekocht met het voornemen om het na verloop van tijd met winst weer te verkopen... Kortom mijn principe om niet (uit mijn collectie) te (ver)handelen is vrij sterk en ik kan mij dan ook niet herinneren dat ik daarvan in de afgelopen vijftien jaar ben afgeweken Tot vorige week...
Uit het niets werd ik door iemand via Twitter benaderd met de vraag of ik nog steeds in bezit was van mijn (eerste) Nederlandse uitgave van "Dracula" (Amsterdam, 1928) en of ik die wilde verkopen. Bovendien, zo liet deze persoon mij weten, was hij bereid meer te betalen dan de opbrengst die in november 2020 werd gerealiseerd voor een identiek exemplaar bij het Haarlemse veilinghuis Bubb Kuyper. Voor welk bedrag werd dat toen ook alweer afgehamerd? Welgeteld € 325,- euro, exclusief veiling- en eventuele verzendkosten...
U kunt het nalezen in mijn blog: "Gevonden: Dracula!".
Voor mijn exemplaar - gevonden op Marktplaats - betaalde ik slechts een luttele € 7,50 euro (exclusief verzendkosten). Tja..., dacht ik, wil ik dan mijn exemplaar verkopen voor vier- of vijfhonderd euro? Nee, eigenlijk nog steeds niet...
Ik gaf dus mijn gebruikelijke antwoord en dacht dat daarmee de kous af was. Maar nee, zijn reactie was: "Jammer, ook niet voor € 1000,- euro?". Ik moest meteen denken aan die fameuze uitspraak van Don Vito Corleone in de film "The Godfather" (1972): "I am gonna make him an offer he can't refuse...". Ja, voor duizend euro wel!
Is de conclusie dus dat Perkamentus boeken verkoopt uit zijn collectie als het bod maar gek hoog genoeg is? In dit geval wel. Vroege (vertaalde) Nederlandse horrorliteratuur is niet echt een van mijn interessegebieden en het boek heeft nimmer deel uitgemaakt van mijn kerncollectie (oude m.n. in perkament gebonden boeken). Het was gewoon een fijne toevalsvondst en die doe ik wel vaker. Uiteraard vermoedde ik destijds wel dat het boek voor de echte verzamelaars van het genre (of Dracula) meer waard zou zijn dan wat ik ervoor betaalde, maar hoeveel meer is pas nu duidelijk.
Immers, de financiële waarde in de wereld van het antiquarische boek wordt behalve door allerlei objectieve factoren (denk aan conditie, oplage, uitvoering, gerealiseerde veilingprijzen, provenance etc.) ook bepaald door subjectieve factoren (zoals smaak en interesse). Daarom is dit is een uitstekend voorbeeld van wat je vaak hoort:
'Het is wat de gek ervoor geeft'...
